به طور نمونه یک گرم کربن اکتیو برای آماده‌سازی پانصد متر مربع فیلتر هوا (یک چهارم زمین فوتبال آمریکایی) به منظور جذب فیزیکی و یا صورت گرفتن واکنش جذب شیمیایی جهت فیلتر کردن گازهای آلاینده کافی می‌باشد. به طور مثال فیلتر آماده شده، توان جذب مقدار قابل اندازه‌گیری از گاز نیتروژن را داراست. جذب نیتروژن با تغییر فیزیکی و پس از تبدیل آن به مایع صورت می گیرد.

فیلترهای کربن اکتیو توانایی جذب بازمانده‌های واکنش‌های شیمیایی و بسیاری دیگر از گازهای آلاینده محیط نظیر No_۲ ،No و Co_{۲ و} Co و همچنین ترکیبات آلی فرار (VOCها، بنزن، رادون، فرمالدئید و غیره) را دارند. سرب و So_۲ (اکسیدگوگرد) نیز توسط کربن اکتیو از هوا حذف می‌گردند.

چگونگی عملکرد فیلتر

روش جذب سطحی گازها پس از انقباض و تغییر فیزیکی‌شان به شکل مایع صورت می‌گیرد. این فیلترها دارای درجه‌بندی‌هایی بوده و در گریدهای متفاوت (طبقه‌بندی براساس میزان جذب) مورد استفاده قرار می‌گیرند.

فیلترها پس از طی دوره زمانی مشخصی باید تعویض شوند.

مواد تشکیل دهنده کربن اکتیو و تولید آن

عنصر شیمیایی کربن را همگی با علامت C می‌شناسیم. منابع کربنی زیادی برای ساخت کربن اکتیو وجود دارند که به طور نمونه به چند مورد آن اشاره می‌کنیم: ذغال سنگ (یا تورب)، پوست سخت چوبی نارگیل، بادام و فندق و…… ذغال سنگ چوب (قهوه‌ای رنگ) و قطران، قیر بدست آمده از محصولات نفتی.

تولید کربن اکتیو با یکی از دو روش زیر میسر می‌باشد:

۱) واکنش فیزیکی: با استفاده از گازها، ماده خام برای ساخت کربن اکتیو، تبدیل به آن می‌شود. پروسه تبدیل معمولاً در یک مرحله و گاهی از ترکیب دو مرحله با هم صورت می‌گیرد.

الف) کربنیزه کردن در یک مرحله به وسیله آرگون با نیتروژن

ب) اکتیو و اکسید کردن در دو مرحله دوم

۲) فعال کردن با روش شیمیایی.

منبع : ویکیپدیا

ترجمه: چرمه شیز